Nowa grypa A(H1N1) - Propozycja zaleceń dla osób zamieszkujących wspólnie w jednym mieszkaniu

Ten materiał stanowi propozycję Krajowego Konsultanta ds. Epidemiologii. Nie jest on dokumentem obowiązującym prawnie.

Ogłoszenie przez WHO fazy pandemicznej nowej grypy A(H1N1) uzasadnia wzmożoną ostrożność i przygotowanie środków zapobiegawczych mających na celu zmniejszenie szybkości szerzenia się zakażeń w społeczeństwie.

Objawy nowej grypy A(H1N1) są podobne jak grypy sezonowej:

• gorączka,
• kaszel,
• ból gardła,
• katar z płynną wydzieliną lub zatkanym nosem,
• bóle mięśniowe i stawowe,
• ból głowy,
• dreszcze.

W około 25-30% przypadków nowej grypy mogą występować wymioty i biegunka. Podobnie jak w grypie sezonowej część zachorowań przebiega ciężko, a nawet może zakończyć się śmiercią.

Szerzenie się nowej grypy, podobnie jak grypy sezonowej, odbywa się drogą powietrzną i kropelkową. Możliwe jest też przenoszenie się zakażeń przez dotykanie przedmiotów zanieczyszczonych śliną lub wydzieliną dróg oddechowych osoby chorej i następnie przenoszenie na śluzówki osoby zdrowej.

Grypa jest chorobą, która jest zaraźliwa głównie w okresie objawowym i jej zaraźliwość jest zależna od nasilenia objawów choroby, szczególnie kaszlu i nieżytu nosa. Mieszkanie jest miejscem gdzie kontakty między lokatorami, a szczególnie członkami rodzin mogą być szczególnie bliskie i gdzie choroby szerzące się drogą powietrzną mogą przenosić się bardzo łatwo. Zakażenia nabywane w domu mogą być z kolei przenoszone do zakładów pracy, szkół oraz innych miejsc gromadzenia się ludzi poza domem. Skuteczne zapobieganie szerzeniu się zakażeń dotyczy zachowań w mieszkaniu, a także odpowiedniego postępowania w sytuacjach, w których osoby znajdują się poza nim.

Co mogą zrobić współlokatorzy mieszkania, aby zapobiec szerzeniu się zachorowań na grypę?

1. Aby zapobiec szerzeniu się zakażeń należy nastawić się na wczesne wykrywanie objawów grypowych, w tym wzrostów temperatury ciała, i nie lekceważenie żadnego z nich.
2. Osoba, która ma jeden lub więcej objawów wymienionych powyżej, powinna, w miarę możliwości, ograniczyć bliskie, w tym intymne, kontakty z innymi osobami i niezwłoczne powinna się zgłosić do lekarza.
3. Jeżeli, z racji małego nasilenia objawów, lekarz zaleci pozostawanie w czasie choroby w domu, powinno się zapewnić osobie chorej osobny pokój, do którego powinno się wchodzić tylko w celu niezbędnej obsługi chorego, zawsze starając się zakryć nos usta maseczką lub przynajmniej chusteczką jednorazową.
4. Jeżeli nie ma w mieszkaniu możliwości zapewnienia osobie chorej osobnego pomieszczenia, należy o tym fakcie poinformować lekarza, który zaleca pozostawanie chorego w domu, aby mógł go uwzględnić w swej decyzji o wskazaniach do hospitalizacji.
5. Osoby, które mają w czasie epidemii objawy grypowe, a nie są hospitalizowane, nie powinny opuszczać mieszkania przez siedem dni od wystąpienia objawów, lub o jeden dzień dłużej niż trwają objawy jeśli choroba trwa siedem dni lub dłużej. Szczególnie osoby samotne powinny być zaopatrzone w produkty spożywcze na okres ponadtygodniowy, aby uniknąć konieczności odwiedzania sklepów.

Specyfika opieki domowej nad dziećmi i młodzieSą szkolna w czasie pandemii grypy.

1. Pierwszym warunkiem zapobiegania zakażeniom wirusem grypy jest pilna obserwacja dzieci pod kątem występowania u nich podanych wyżej objawów chorobowych. Należy pamiętać, że szczególnie u dzieci z nową grypą A(H1N1) często występują objawy ze strony przewodu pokarmowego.
2. Przebywanie samotne przez długi okres może stanowić dla dziecka poważne obciążenie psychiczne. Jeżeli zostanie podjęta decyzja o przebywaniu w pokoju z chorym dzieckiem opiekuna, należy pouczyć dziecko o odpowiednim zakrywaniu nosa i ust w czasie kaszlu i zaopatrzyć opiekuna w maseczkę fizelinową. Poza zabiegami sanitarnymi, opiekun powinien pozostawać w możliwie jak największej odległości od chorego dziecka.
3. Poważny problem może stanowić dyscyplina i stosowanie się dzieci i młodzieży do zaleceń sanitarno-epidemiologicnych, szczególnie do zakazu gromadzenia się w pomieszczeniach i wspólnych zabaw.

Prof. dr hab. Andrzej Zieliński
Krajowy Konsultant ds. Epidemiologii